-
1 adulescens
ădŭlescens (only ădŏl- in the verb and part. proper), entis ( gen. plur. usu. adulescentium, e. g. Cic. Tusc. 5, 27 al.:A.adulescentum,
Plaut. Ps. 1, 3, 130).P. a., growing up, not yet come to full growth, young:B.eodem ut jure uti senem liceat, quo jure sum usus adulescentior, Ter. Hec. prol. alt. 3: uti adulescentior aetati concederet, etc.,
Sall. H. 1, 11 (Fragm. ap. Prisc. 902).— Trop., of the new Academic philosophy:adulescentior Academia,
Cic. Fam. 9, 8, 1.— Sup. and adv. not used.—Subst. comm. gen., one who has not yet attained maturity, a youth, a young man; a young woman, a maiden (between the puer and juvenis, from the 15th or 17th until past the 30th year, often even until near the 40th; but the same person is often called in one place adulescens, and in another juvenis, e. g. Cic. Fam. 2, 1, with Att. 2, 12; cf. id. Top. 7; often the adulescentia passes beyond the period of manhood, even to senectus; while in other cases adulescentia is limited to 25 years, Cic. Tusc. 2, 1, 2 Goer.: “Primo gradu usque ad annum XV. pueros dictos, quod sint puri, i. e. impubes. Secundo ad XXX. annum ab adolescendo sic nominatos,” Varr. ap. Censor. cap. 14. “Tertia (aetas) adulescentia ad gignendum adulta, quae porrigitur (ab anno XIV.) usque ad vigesimum octavum annum,” Isid. Orig. 11, 2, 4. Thus Cicero, in de Or. 2, 2, calls Crassus adulescens, though he was 34 years old; in id. Phil. 2, 44, Brutus and Cassius, when in their 40th year, are called adulescentes; and in id. ib. 46, Cicero calls himself, at the time of his consulship, i. e. in his 44th year, adulescens; cf. Manut. ap. Cic. Fam. 2, 1, p. 146):tute me ut fateare faciam esse adulescentem moribus,
Plaut. Mil. 3, 1, 67:bonus adulescens,
Ter. And. 4, 7, 4:adulescentes bonā indole praediti,
Cic. Sen. 8, 26:adulescens luxu perditus,
Ter. Ad. 4, 7, 42:adulescens perditus et dissolutus,
Cic. Tusc. 4, 25; Vulg. Gen. 34, 19; ib. Matt. 19, 20.—Homo and adulescens are often used together:amanti homini adulescenti,
Plaut. Trin. 4, 2, 94; Ter. Phorm. 5, 9, 53; Cic. Fam. 2, 15:hoc se labore durant homines adulescentes,
Caes. B. G. 6, 28; Sall. C. 38; id. J. 6; Liv. 2, 6.— Fem.:optimae adulescenti facere injuriam,
Ter. And. 3, 2, 8:Africani filia adulescens,
Cic. Div. 1, 18 fin. The young Romans who attended the proconsuls and propraetors in the provinces were sometimes called adulescentes (commonly contubernales), Caes. B. C. 1, 23; 1, 51. Sometimes adulescens serves to distinguish the younger of two persons of the same name:Brutus adulescens,
Caes. B. G. 7, 87: P. Crassus adulescens, id. ib. 1, 52, and 3, 7:L. Caesar adulescens,
id. B. C. 1, 8. -
2 adulescens
adulēscēns, entis (eig. Partic. v. adolesco), I) Adj. (m. Compar.), heranwachsend = jung, admodum adulescens (v. Pers.), Cic.: oppido adulescens (v. Pers.), Liv.: adul. aetas (Ggstz. iuniores, Apul.): eodem ut iure uti senem liceat, quo iure sum usus adulescentior, Ter.: adulescentior Academia, Cic. – II) Subst., adulescens, a) masc. der bereits zum Mann heranwachsende junge Mensch ohne Rücksicht auf ein bestimmtes Alter, puer sive iam adulescens, Cic.: adulescens vel puer potius, Cic.: bella gerebat ut adulescens, cum plane grandis esset, Cic.: alter adulescens decessit, alter senex, Sen.: attrib. = jung, homo ad. (Ggstz. homo senex), Komik.: u. im Ggstz. zum gleichnamigen älteren, der junge, der jüngere, Brutus adul., Caes.: P. Crassus adul., Caes. – b) fem., das Mädchen, die Jungfrau, optuma. Ter. Andr. 488: gew. attrib. = jung, ad. mulier, Ter. Hec. 661: filia ad., Cic. de div. 1, 36. – / Abl. Sing. auch adulescenti, Corp. inscr. Lat. 8, 828: Genet. Plur. gew. adulescentium, doch auch adulescentum (Plaut. asin. 133; Pseud. 364); vgl. Neue-Wagener Formenl.3 3, 406 u. 407. – Über die Schreibung adulescens, -centia u.f.s. Ellendt Cic. de orat. 1, 5 not. crit. u. Osann Cic. de rep. 1, 23. – vulg. adulīscēns, Commod. instr. 1, 7, 8.
-
3 adulescens
adulēscēns, entis (eig. Partic. v. adolesco), I) Adj. (m. Compar.), heranwachsend = jung, admodum adulescens (v. Pers.), Cic.: oppido adulescens (v. Pers.), Liv.: adul. aetas (Ggstz. iuniores, Apul.): eodem ut iure uti senem liceat, quo iure sum usus adulescentior, Ter.: adulescentior Academia, Cic. – II) Subst., adulescens, a) masc. der bereits zum Mann heranwachsende junge Mensch ohne Rücksicht auf ein bestimmtes Alter, puer sive iam adulescens, Cic.: adulescens vel puer potius, Cic.: bella gerebat ut adulescens, cum plane grandis esset, Cic.: alter adulescens decessit, alter senex, Sen.: attrib. = jung, homo ad. (Ggstz. homo senex), Komik.: u. im Ggstz. zum gleichnamigen älteren, der junge, der jüngere, Brutus adul., Caes.: P. Crassus adul., Caes. – b) fem., das Mädchen, die Jungfrau, optuma. Ter. Andr. 488: gew. attrib. = jung, ad. mulier, Ter. Hec. 661: filia ad., Cic. de div. 1, 36. – ⇒ Abl. Sing. auch adulescenti, Corp. inscr. Lat. 8, 828: Genet. Plur. gew. adulescentium, doch auch adulescentum (Plaut. asin. 133; Pseud. 364); vgl. Neue-Wagener Formenl.3 3, 406 u. 407. – Über die Schreibung adulescens, -centia u.f.s. Ellendt Cic. de orat. 1, 5 not. crit. u. Osann Cic. de rep. 1, 23. – vulg. adulīscēns, Commod. instr. 1, 7, 8.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adulescens
-
4 adulescens
adulescens adulescens, ntis f девушка -
5 adulescens
adulescens adulescens, ntis m юноша -
6 adulescens
adulescens adulescens, ntis m, f подросток -
7 adulēscēns
adulēscēns (not adol-), ntis [P. of adolesco], adj. with comp, growing, near maturity, young, youthful: admodum: adulescentior Academia, younger: homines, Cs.: filia. — As subst, m. and f a youth, young man or woman (between pueritia and senectus): adulescentes bonā indole praediti: optuma, T.: Brutus adulescens, junior, Cs.* * *Iyoung man, youth; youthful person; young woman/girlIIadulescentis (gen.), adulescentior -or -us, adulescentissimus -a -um ADJyoung, youthful; "minor" (in reference to the younger of two having same name) -
8 adulescens
adulescens (adolescens), entis part. prés. de adulesco (adolesco). - subst. ou adj. m. f.: jeune homme, jeune fille, qui a passé l'âge de l'adolescence. -
9 adulescens
adulescens (ado-), entis, m., young man, Mt. 19:20; L. 7:14. -
10 adulescens
1. entis (gen. pl. ium, реже um) 2. adj.подрастающий, юный, молодой (filius C; aetas Ap); младший ( Brutus Cs)adulēscentior Academia C — Новая Академия (ок. 100 г до н. э.)3. m., f.молодой человек, юноша; девушка, молодая женщина Pl, Ter, C etc. -
11 adulescens
young man, youth, lad. -
12 adulescens
, ntis m, f1) подросток, молодой человек;2) юноша, девушка -
13 per-adulēscēns
per-adulēscēns entis, adj., very young: homo. -
14 Подросток
- adulescens; -
15 adolescens
→ adulescens.* * *→ adulescens.* * *Adolescens, adolescentis, com. gen. Un jeune filz ou fille depuis douze ans jusques à vingt et un, Un jouvenceau, ou jouvencelle, Adolescent, ou Adolescente.\Adolescens moribus. Plaut. Jeune en meurs, ou de meurs. -
16 adolescens
adulescens (ado-), entis, m., young man, Mt. 19:20; L. 7:14. -
17 adolescentia
ădŭlescentĭa (not ădŏl-), ae. f. [adulescens], the age of the adulescens, the time between the age of the puer and juvenis, i. e. from the 15th to the 30th year, the time of youth, youth, = ephêbia, hêlikia (cf. adulescens):quid enim? Citius adulescentiae senectus quam pueritiae adulescentia obrepit?
Cic. Sen. 2:qui adulescentiam florem aetatis, senectutem occasum vitae velit definire,
id. Top. 7, 32:Nemo adulescentiam tuam contemnat,
Vulg. 1 Tim. 4, 12:ineunte adulescentia,
Cic. Off. 2, 32:jam a prima adulescentia,
id. Fam. 1, 9 fin.:ab adulescentia sua,
Vulg. Gen. 8, 21:in adulescentia = adulescens,
Suet. Claud. 41. -
18 adulescentia
ădŭlescentĭa (not ădŏl-), ae. f. [adulescens], the age of the adulescens, the time between the age of the puer and juvenis, i. e. from the 15th to the 30th year, the time of youth, youth, = ephêbia, hêlikia (cf. adulescens):quid enim? Citius adulescentiae senectus quam pueritiae adulescentia obrepit?
Cic. Sen. 2:qui adulescentiam florem aetatis, senectutem occasum vitae velit definire,
id. Top. 7, 32:Nemo adulescentiam tuam contemnat,
Vulg. 1 Tim. 4, 12:ineunte adulescentia,
Cic. Off. 2, 32:jam a prima adulescentia,
id. Fam. 1, 9 fin.:ab adulescentia sua,
Vulg. Gen. 8, 21:in adulescentia = adulescens,
Suet. Claud. 41. -
19 jung
jung, I) Posit.: a) von Menschen: parvus. parvulus (übh. klein, noch nicht erwachsen, Ggstz. adultus). – infans (in dem Alter, wo der Mensch noch nicht fertig sprechen kann, also bis in das 7te Jahr, z.B. der j. Sohn, filius infans). – puer. puella (Knabe, Mädchen, bis in das 17te Jahr). – adulescens. adulescentulus. adulescentula (heranwachsender oder herangewachsener Jüngling, heranwachsende od. herangewachsene Jungfrau, bis ins 30ste Jahr u. darüber). – iuvenis (junger Mann in seiner vollen Kraft, bis ins 45ste Jahr u. darüber). – filius (der Sohn, im Ggstz. zum Vater, z.B. der j. Marius, Marius filius). – in j. Jahren, ineunte aetate: in sehr j. Jahren, ineunte adulescentiā. – jung u. schön, florens aetate formāque: mehr j. als alt, adulescentiae propior: noch sehr j., plane puer; peradulescentulus. – die j. Tochter, filia adulescens od. adulescentula: ein j. Mann, adulescens. iuvenis (je nach dem Alter, s. vorher); novus maritus (ein junger, d.i. eben erst vermählter Ehemann): eine j. Frau, uxor florens aetate (im blühenden Alter); nova nupta (eine Neuvermählte): alle j. Leute, omnis suboles iuventutis: er ist noch zu j. zu etwas, alcis aetas non matura est alci rei. – Sprichw., jung gewohnt, alt getan, in teneris consuescere multum est (Verg. georg. 2, 272). – b) von Tieren: novellus (Ggstz. vetulus; z.B. nov. bos, nov. gallina) – [1407] pullus (als Subst., so daß der Name des Tiers, von dem das Junge ist, im Adjektiv hinzugesetzt werden muß [Ggstz. vetus]; z.B. ein j. Huhn, pullus gallinaceus: ein j. Pferd, pullus equinus). – catulus (von Jungen aus dem Hunde- od. Katzengeschlecht, z.B. ein j. Hund, catulus canis, auch vorzugsw. bl. catulus: eine j. Katze, catulus felis: j. Löwen, die Jungen der Löwin, catuli leaenae: übtr. auch von den Jungen anderer Tiere, z.B. ein j. Hase, catulus leporis: ein j. Schaf, catulus ovis). – vitulus u. fem.vitula (ein Junges aus dem Rindergeschlecht in der ersten Altersstufe, ein »Kalb«; dann auch übtr., v. Füllen des Pferdes, des Walfisches etc.). – iuvencus.iuvenca (ein junges Rind in der zweiten Altersstufe, ein junger Stier, eine junge Kuh). – die j. Brut, fetus. – c) von den Bäumen etc.: novellus. – d) von andern Dingen, bes. von Getränken, frisch gemacht, neu: novus; novellus. – junger Wein, vinum novum od. novicium; paucorum annorum vinum: eine j. Stadt, urbs nova.
II) Compar., jünger, iunior od. minor od. inferior aetate. annis inferior (Ggstz. annis maior). – aetate posterior (dem Alter nach später, Ggstz. aetate prior od. superior). – natu minor, gew. bl. minor (der jüngere von Geburt, bes. von dem jüngern zweier Brüder, Ggstz. natu maior). – aetate minor (dem Zeitalter nach der spätere, Ggstz. aetate maior). – der j. von den Söhnen, minor natu e filiis (Ggstz. natu maior e filiis). – um viele Jahre (um vieles) j., multis annis minor. – Dionys der Jüngere, Dionysius filius (Ggstz. Dionysius pater). – jünger als zehn Jahre, minor decem annis; minor decem annis natu; minor decem annis od. annos natus; minor quam decem annos natus. – die Grazien sind (der Zeit, dem Zeitalter nach) jünger als die Horen, Gratiae sunt aetate minores quam Horae: sich jünger machen (als man ist), minorem natu se esse fingere (vorgeben, jünger zu sein); aetatis suae annos celare (seine Jahre verheimlichen): sich um vieles j. machen, multum de annis aetatis suae mentiri.
III) Superl., jüngste, der, die, das, 1) von Geburt: natu minor. natu inferior (von zweien und mehreren). – natu minimus, gew. bl. minimus (von mehreren). – der j. von den Söhnen, minor natu (v. zweien) oder minimus natu (von mehreren) e filiis. – 2) übh. der neueste: novissimus (der letzte in der Reihe, zuletzt gekommen, gehört etc., z.B. Nachricht). – recentissimus (der letzte der Zeit nach, in der neuesten Zeit geschrieben etc., z.B. Brief). – der jüngste Tag (der Welt), dies, qui dabit exitio terras; im Zshg. auch dies novissima od. summa: wenn der j. Tag kommt, quandocumque erit terminus rebus humanis.
-
20 admodum
admodum, Adv. (ad u. modus), bis zu dem gehörigen Maße od. Grade, um zu bezeichnen, daß das angegebene Maß od. der angegebene Grad hinlänglich erreicht sei, I) bei Maßbestimmungen, genau, gerade, nachgerade, paulipser demittito usque admodum dum quinquies quinque numeres, Cato. – so bes. bei Zahlenbestimmungen, mindestens wohl an die, im ganzen (s. Fabri Liv. 21, 36, 2), turres admodum CXX, Caes.: mille adm. hostium, Liv.: equites mille adm., Curt. – Alexandri filius decem annos adm. habens, Liv. epit.: post menses adm. septem, Iustin. – II) bei Gradangaben, in vollem Maße, in hohem Grade, im vollen (vollsten) Sinne des Wortes, völlig, ganz, A) im allg.: a) m. Adjj. (Partizz.) u. Advv., utrique nostrum gratum adm. feceris, Cic.: forma adm. impolita et plane rudis, Cic.: neque adm. sunt multi, Nep.: quidam et ii non adm. (nicht eben) indocti, Cic.: adm. excors, Cic.: adm. magnus, Caes.: adm. munitus, Tac. -m. Advv., nuper adm., Ter.: adm. raro, Cic. fr., u. raro adm., Curt.: satis adm., Liv. – m. quam, ex amore hic adm. quam saevus est? wie gar sehr, Plaut.: voce adm. quam suavi cecinit, Gell. – mit dem Superlativ, adm. paucissimi, Amm. u. Augustin.: quae maxime adm. oratori accommodata est, Cornif. rhet. – ebenso adm. nihil, nihil adm. u. nullus adm., so gut (so viel) wie nichts, – wie keiner (s. Piderit Cic. Brut. 210. Fabri Liv. 21. 36, 2), litterarum adm. nihil sciebat, Cic.: equestris pugna nulla adm. fuit, Liv.: armorum hostilium magnam vim transtulit, nullam pecuniam adm., Liv. – u. bei den den Grad des Alters bestimmenden Wörtern infans, puer, adulescens, iuvenis u. dgl., wie adm. infans, Tac.: puer adm., Liv.: adm. adulescens, adm. adulescentulus, Cic.: adm. iuvenis u. iuvenis adm., Tac.: adm. senex, Eutr.: ebenso parvulus adm., Iustin.: praetextatus (= puer) adm. filius, Flor.: non adm. grandis natu, Cic. – b) bei Verbb., exacto adm. mense Februario, Liv.: me adm. diligunt, Cic. – B) insbes.: bei bejahenden u. bestätigenden Antworten, ganz recht, vollkommen, ja eben, ja wohl (vgl. Cic. de legg. 3, 26. Donat. ad Ter. Phorm. 2, 2, 1), C. Bellan videtur specie mulier? N. Admodum, Plaut.: LA. Advenis modo? PA. Admodum, Ter.
См. также в других словарях:
Theatre of ancient Rome — This article is about theatrical performances in ancient Rome. For the building, see Roman theatre (structure). The theatre of ancient Rome refers to dramatic performances performed in Rome and the its dominions during classical antiquity.Ancient … Wikipedia
Аммиан Марцеллин — У этого термина существуют и другие значения, см. Марцеллин (значения). Аммиан Марцеллин Ammianus Marcellinus … Википедия
Марцеллин — Аммиан Марцеллин Ammianus Marcellinus Титульный лист книги Аммиана издания Аккурзия (Аугсбург, 1533) Дата рождения: ок. 330 Место рождения: Антиохия Дата смерти: ок. 400 Место смерти … Википедия
Decimus Laelius — Contents 1 Prosecuting Flaccus 2 Later career 3 Family connections … Wikipedia
Homosexuality in ancient Rome — Male couple on an oil lamp Same sex attitudes and behaviors in ancient Rome often differ markedly from those of the contemporary West. Latin lacks words that would precisely translate homosexual and heterosexual. The primary dichotomy of ancient… … Wikipedia
Cassius Chaerea — († 41) war ein römischer Prätorianertribun, der an der Ermordung des römischen Kaisers Caligula beteiligt war. Cassius Chaerea diente als junger Mann (adulescens) im Jahr 14 als Centurio in einer am Rhein stationierten Legion unter dem Feldherrn… … Deutsch Wikipedia
Chaerea — Cassius Chaerea († 41) war ein römischer Prätorianertribun, der an der Ermordung des römischen Kaisers Caligula beteiligt war. Cassius Chaerea diente als junger Mann (adulescens) im Jahr 14 als Centurio in einer am Rhein stationierten Legion… … Deutsch Wikipedia
Adolescent — Adolescence Groupe d adolescents à Oslo, Norvège. Sommaire 1 Définition … Wikipédia en Français
Adolescente — Adolescence Groupe d adolescents à Oslo, Norvège. Sommaire 1 Définition … Wikipédia en Français
Ados — Adolescence Groupe d adolescents à Oslo, Norvège. Sommaire 1 Définition … Wikipédia en Français
Vercingétorix — Statère d or de 52, issu du trésor de Pionsat, Puy de Dôme, au nom de Vercingétorix, mais figurant probablement le dieu Apollon … Wikipédia en Français